Σύντομη Περιγραφή:
Έκθεση της EFSA για τις Διοξίνες και τα PCBs δείχνει μείωση της διατροφικής έκθεσης κατά την τελευταία δεκαετία
Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) δημοσίευσε μια νέα έκθεση σχετικά με τα επίπεδα διοξινών και πολυχλωριωμένων διφαινυλίων (PCBs) στα τρόφιμα και τις ζωοτροφές. Οι διοξίνες και τα PCBs χαρακτηρίζονται ως έμμονοι περιβαλλοντικοί ρυπαντές και μπορούν να συσσωρεύονται στην τροφική αλυσίδα. Οι τοξικές αυτές ουσίες με την πάροδο του χρόνου μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και να προκαλέσουν καρκίνο. Η έκθεση αποκαλύπτει μια γενική μείωση της διατροφικής έκθεσης σε διοξίνες και παρόμοια με τις διοξίνες PCBs, συγκρίνοντας την περίοδο 2008-2010 με την περίοδο 2002-2004, τουλάχιστον σε ποσοστό 16% και έως 79% για τον γενικό πληθυσμό, με μια παρόμοια μείωση για τα νήπια και τα άλλα παιδιά. Η έκθεση σε μη παρόμοια με τις διοξίνες PCBs, ένα υποσύνολο των PCBs με διαφορετικές τοξικολογικές ιδιότητες αυτών των διοξινών, επίσης μειώθηκαν.
Η EFSA συλλέγει και αναλύει δεδομένα επιπέδων επιμόλυνσης διοξινών και PCBs, σε σχέση με τα ανώτατα όρια που έχουν καθοριστεί για τις ουσίες αυτές για τις διάφορες κατηγορίες των τροφίμων και ζωοτροφών στην ΕΕ, προκειμένου να προστατευθούν οι καταναλωτές. Η έκθεση, που συντάχθηκε από την EFSA, βασίζεται σε περίπου 33.000 δείγματα που συλλέχθηκαν από 26 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ 1995 και 2010 (Στα δείγματα αυτά περιλαμβάνονται και εκείνα του Επίσημου Ελέγχου που διεξάγεται σε ετήσια βάση από τον ΕΦΕΤ στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα αποστέλλονται συστηματικά κάθε χρόνο από τον ΕΦΕΤ στην Ε.Ε. και την EFSA). Επίπεδα διοξινών και παρόμοιων με τις διοξίνες PCBs, καθώς και μη παρόμοιων με τις διοξίνες PCBs ήταν πάνω από τα επιτρεπτά ανώτατα όρια στο 10% αντίστοιχα και 3 % των δειγμάτων τροφίμων. Λίγο πάνω από το 2% των δειγμάτων ζωοτροφών ήταν πάνω από τα ανώτατα όρια για διοξίνες και παρόμοια με τις διοξίνες PCBs και μη παρόμοια με τις διοξίνες PCBs. Οι ζωοτροφές και τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης έδειξαν τα υψηλότερα επίπεδα επιμόλυνσης. Το κρέας από χέλι και το Ήπαρ ψαριών και παράγωγα προϊόντα περιείχαν τα υψηλότερα επίπεδα επιμόλυνσης κατά μέσο όρο για τις διοξίνες και τα PCBs. Το κρέας αιγοπροβάτων περιείχε κατά μέσο όρο λιγότερες διοξίνες και PCBs από το κρέας βοοειδών. Αυγά από όρνιθες εκτροφής περιείχαν σημαντικά λιγότερες διοξίνες και PCBs από εκείνα που προέρχονται από όρνιθες ελευθέρας βοσκής, βιολογικής και υπαίθριας παραγωγής. Ο σολομός και η πέστροφα εκτροφής περιείχαν, κατά μέσο όρο χαμηλότερα επίπεδα διοξινών και PCBs από τους σολομούς και πέστροφες που αλιεύονται στο φυσικό τους περιβάλλον. Η ρέγγα, σολομός και πέστροφα από την περιοχή της Βαλτικής κατέδειξαν υψηλότερα επίπεδα διοξινών και PCBs από εκείνα άλλων περιοχών. Συνολικά, τα ψάρια, το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα ήταν οι πιο σημαντικές πηγές έκθεσης από τα τρόφιμα. Ωστόσο, η σχετική σημασία στην διατροφική έκθεση εξαρτάται από την ηλικία των καταναλωτών και τη χώρα διαμονής. Τη σημαντικότερη συμβολή στη συνολική έκθεση για όλες σχεδόν τις ομάδες βρεφών και νηπίων είχε το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, ενώ για τις περισσότερες από τις υπόλοιπες ομάδες του πληθυσμού τη μεγαλύτερη συνεισφορά είχαν τα ψάρια και τα θαλασσινά προϊόντα. Η έκθεση σημειώνει ότι τα αποτελέσματα ενδέχεται να υπερεκτιμούν τη επιμόλυνση των τροφίμων και την έκθεση του πληθυσμού λόγω της χρησιμοποιούμενης στοχευμένης δειγματοληψίας, ενώ ενδεχομένως να υποτιμάται η έκθεση για ορισμένες ομάδες πληθυσμού, αφού δεν λαμβάνονται υπόψη όλες οι πηγές πρόσληψης από τα τρόφιμα. Επιπλέον, οι διαφορές σε περιφερειακό επίπεδο δεν συνεκτιμήθηκαν αφού όλα τα δεδομένα συγχωνεύθηκαν ώστε να αντιπροσωπεύουν ένα ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η έκθεση συνιστά τα μελλοντικά προγράμματα παρακολούθησης να στοχεύουν τα τρόφιμα που έχουν αναγνωρισθεί ότι κυρίως συνεισφέρουν στη συνολική έκθεση του πληθυσμού, αλλά για τα οποία οι εκτιμήσεις των επιπέδων επιμόλυνσης δεν ήταν επιβεβαιωμένες. Επιπλέον, η πλήρης συμμόρφωση με τις νομοθετικές απαιτήσεις για την ανάλυση και την υποβολή εκθέσεων θα διευκολύνει τη μελλοντική αξιολόγηση της επικινδυνότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δημοσιεύτηκε: 25/07/2012 [Επιστροφή]
